Mosty wstęgowe należą do najstarszych konstrukcji mostowych, a ich historia sięga kliku tysięcy lat. Te jedne z najprostszych rodzajów mostów jeszcze przed naszą erą budowano w wielu górskich rejonach świata jako rozwieszone liny, na których opierano pomost.
Cięgna
tego typu konstrukcji rozpina się między dwoma stałymi punktami lub dodatkowo –
przy dużych rozpiętościach – przewiesza się je przez podpory pośrednie na tzw.
siodłach, by zminimalizować naprężenia zginające. Elementy nośne mostów
wstęgowych pracują przede wszystkim na rozciąganie, a największy wpływ na siły
w linach mają: rozpiętość, wysokość zwisu oraz obciążenia liny. Istotny jest
fakt, że znaczne siły w zakotwieniach elementów rozciąganych wymuszają
kotwienie fundamentów w mocnym gruncie lub ich rozbudowę do bardzo dużych
rozmiarów.
Most Peunte Barra (fot. Jimmy Baikovicius)
Idea
mostów wstęgowych powróciła w XX wieku, dzięki możliwości wykorzystania betonu
sprężonego i stali wysokowytrzymałościowej.
Peunte Barra za dnia (źródło)
Puente
Barra Maldonado w Urugwaju to pierwszy wstęgowy most drogowy z betonu sprężonego.
Zaprojektowany przez Leonela Viere’a i zbudowany w latach 1963-65 uważany jest
za jedno z największych osiągnięć mostownictwa kraju. Konstrukcja łączy La
Barra i Maldonado leżące po dwóch stronach rzeki Maldonado tuż przed miejscem,
w którym znajduje ona swe ujście
w Oceanie Atlantyckim. Obiekt ma 150 m długości i składa się z trzech przęseł o
rozpiętościach odpowiednio 30-90-30 m. W 1998 roku historia zatoczyła koło - w
związku z dużym natężeniem ruchu w odległości zaledwie 20 m od pierwotnego
mostu, wybudowano identyczny obiekt.
Peunte Barra z lotu ptaka (fot. Jimmy Baikovicius)
Marta Wojciechowska
Prześlij komentarz
Zapraszam do komentowania!